De Zouaven kreeg vorige week een lesje hoofdklassevoetbal van Alphense Boys. Het ontregelen wat ook de tegenstander van zondagmiddag probeerde, kostte het team van trainer Rutz toen drie punten. Nu hield De Zouaven in fases het hoofd koel. Zelfs in een man-meer-situatie. Resultaat: een zwaarbevochten 2-1 overwinning.

,,We hebben ons lesje geleerd”, concludeerde Rutz. ,,Net als vorige week zag je dat SJC ons uit de tent probeerde te lokken.” De missie was om het eigen spelletje te blijven spelen. Vorige week mislukte dat en werd het 3-0. ,,De eerste helft konden we beter, maar ik dacht: we blijven gewoon staan en wachten onze kansen af. Dan geef je eigenlijk niets weg en kan je vanuit een gesloten organisatie zelf nog wat creëren.”

Twee keer was het raak: eerst een directe vrije trap van Leon Machielse, toen een overtuigend schot van vleugelspeler Yunus Bacaksiz. SJC stelde daar alleen iets tegenover vlak na de pegel van Machielse.

Zo werd het duel beslist door de buitenspelers van De Zouaven. De één, Bacaksiz, stond dit keer op de plek van de geblesseerde Youri Akkerman. De ander had in de voorbereiding nog fysieke problemen. Met zijn voltreffer in de rechterbovenhoek toonde hij aan weer helemaal terug te zijn. ,,Binnenkant paal en hij ging erin. Ik heb wel vaker zo gescoord, maar het is niet dat het elke week gebeurt. Ik nam vorige week een vrije trap van dezelfde afstand en ik dacht: ik probeer het gewoon weer. Dat brak de wedstrijd wel een beetje open.”

Grootste gevaar

Er waren na de drie goals gerust nog kansen voor de Noordwijkers. Het werd zelfs een beetje de wedstrijd van de voor de doellijn weggehaalde ballen. Max Boukens had na tien minuten de score al kunnen openen voor de thuisploeg, maar miste. Op slag van rust moest er op de eigen helft een bal van de doellijn worden gehaald om schade te voorkomen.

Maar het grootste gevaar waar De Zouaven bij een 2-1 voorsprong mee moest omgaan was ironisch genoeg de rode kaart voor Melvin van Stijn. De speler van de tegenstander zette een tackle te laat in en werd van het veld gestuurd. Kassa, zou je zeggen. Maar juist door de verschuivende poppetjes bij SJC verloor De Zouaven het overwicht dat het in de minuten daarvoor had.

,,Ik speel liever tegen elf mensen”, bekende Rutz. ,,Want het enige dat de tegenstander gaan doen is pompen. We waren de hele wedstrijd aan het leunen en het juiste moment aan het afwachten. Nu moesten we ineens het spel maken. Dat moeten we beter uitvoeren. We moeten leren om van de goal af te voetballen en de vrije man te zoeken.”

Ergens vindt Rutz in die conclusie ook zijn berusting. ’Zijn’ spel, het ontregelen van de tegenstander met strakke counters, is toch juist het handelsmerk geworden? Waarom zou je daar iets aan veranderen?

,,Wij willen het spel maken in de omschakeling. Daar zijn we heer en meester in. Ook als we tegen negen man spelen, ons spel gaat niet veranderen. Maar op het moment dat we moeten opbouwen… Ik zei in de pauze nog: hou gewoon je rust. Op het moment dat we veel de bal krijgen, moeten we het controleren. Daar zijn we niet zo sterk in. Dat heb je ook vorige week kunnen zien.”

De Zouaven: Schooneman; Sikkens, Broersen, Marsman, Wagenaar (83. Lemmer); Janssens, Boukens (87. Ruiter), Jansen; Bacaksiz, Duijn (80. Akkerman), Machielse.