De Pauselijke Staten, die na 1815 opnieuw waren opgericht, konden zich moeilijk handhaven tegenover het opkomende Italiaans nationalisme. Toen de PIUS IX de eerste maal verjaagd werd kon hij zijn wereldlijke macht pas herstellen dank zij de tussenkomst van de Fransen. 
Na de wapenstilstand van Villafranco in 1859 sloot Keizer Napoleon III de ogen toen Piëmont de Pauselijke Staat Romagna aanhechtte. Het was nochtans deze Franse keizer die zich als verdediger van de Heilige Stoel had opgewerkt en de Paus begreep dat hij er alleen voor stond. 
Aan het hoofd van het Vatikaan stelde hij een vurig prelaat aan, de Belg Xavier de MERODE, die tevens de Pauselijke legers zou reorganiseren. Voor zijn christelijke roeping deed de Merode dienst als officier in het Belgische eliteregiment (latere Grenadiers) en volgde een zekere tijd de Franse troepen in Algerije (1844-1845).

 

Deze reorganisatie deed de Paus twee belangrijke maatregelen treffen. Ten eerste stelde hij de Franse Generaal LAMORICIÈRE (deze kende de MERODE uit Algerije) als bevelhebber van de Pauselijke legers aan, en ten tweede besloot hij tezamen met hem om een keurkorps op te richten bestaande uit Franse en Belgische vrijwilligers (*). Over gans de katholieke wereld werd een oproep gedaan om de Heilige Stoel te helpen verdedigen.

Vanaf april 1860 waren wervingscomités actief in België en reeds op 20 mei 1860 werd in Rome de eerste zogenaamde Frans-Belgische Tiralleurscompagnie opgericht. Op 1 juni van datzelfde jaar groeide dit reeds uit tot een bataljon dat onder leiding stond van de Franse Luitenant-Kolonel de BECDELIÈVRE.

Op 11 september 1860 vielen de Piëmontezen de Pauselijke staten binnen. De Franse en de Belgische versterkingen ten spijt werd het kleine Pauselijk leger zeven dagen later verslagen bij Castelfidardo, nabij Anconda, verslagen. De Franse troepen die zich te Rome bevonden verlieten deze stad niet. Door deze nederlaag verloor PIUS IX Cambrië en Marches, zodat slechts Latium hem reste.

Het uniform dat dankzij de Franse elementen, en vooral door zijn chef, vertoonde veel gelijkenis met dat van de Franse "Zouave" en al spoedig werd dit de bijnaam van de Frans-Belgische Tiralleursbataljon (**). Op 1 januari 1861 werd Pauselijke Zoeaven de officiële benaming van het bataljon. Vanaf die datum opende het ook zijn deuren voor vrijwilligers van andere nationaliteiten.

Hoe het begon

Op deze  foto ziet u hoe het begon.

Het eerste speelveld in 1931 bevond zich
achter de RK kerk in Lutjebroek.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Zegelactie 1951

Begin jaren 50 bedacht de middenstand van Hoorn een actie, waarbij gespaard kon worden voor plaatjes van alle clubs uit Westfriesland. Men noemde ze voetbalzegels. Had je een elftal compleet, dan kon je het in Hoorn laten afstempelen en kreeg je daarvoor een waardebon van Hfl, 2,50. Een behoorlijk bedrag in die tijd.